Dongeng Bahasa Sunda, Cerita Burung Alap-alap dan Tikus

“Naha make reuwas sakadang beurit, kawas boga dosa!” ceuk bangkong. “Rek kamana ieu teh wayah kieu geus aya di dieu?” ceuk bangkong deui.

Ngadenge omongan bangkong kitu teh beurit balaham-belehem asa kasindiran.

Tungtungna mah beurit waleh hayang dipangmeuntaskeun, sabab cenah aya perlu ka beulah ditu.

Bangkong nyanggupan ngan cenah kudu isuk dimana geus caang, sabab harita mah poek keneh.

Isukna bangkong nalian suku beurit beulah hareup. Tungtung tali nu sabeulahna deui ditalikeun kana sukuna beulah tukang.

Geus kitu gajlok bangkong ka wahangan atuh beurit kagugusur.

Ti dinya mah soloyong we bangkong ngojay ka tengah wahangan.

Puguh we bangkong beurateun biasana ngojay sorangan ari harita kudu meuntaskeun beurit.

Barang nepi ka tengah-tengah wahangan, bangkong teh hayang ngaheureuyan beurit.

Ti dinya bangkong teh teuleum ka dasar wahangan. Atuh beurit ka bawa.

Beurit gogorowokan embung di bawa teuteuleuman da cenah eungap.

Tapi ku bangkong teu didenge, lep teuleun deui.

Ku sabab sababaraha kali di bawa teuleum, tungtungna mah beurit nepi ka hanteuna, paeh.

Geus kitu mah bangkong seuri bari ambang-ambangan.

Keur kitu teu kanyahoan ti tadina, kalayang alap-alap nu ngincer beurit ti kamari, seot nyamber beurit nu geus jadi bangke, ber dibawa hiber ka awang-awang.